In maart dit jaar werd experimenteel bewijs bekend gemaakt voor de uit de jaren ’80 stammende inflatietheorie. De inflatietheorie beschrijft een hele snelle uitdijing (inflatie) van het heelal vlak na de oerknal. Sterrenkundige Paul Groot legt in de Trouw van 9 augustus uit waardoor twijfels gerezen zijn bij dit experimentele bewijs. Het zou wel eens verkeerd kunnen zijn, omdat het geen verband houdt met de inflatie, maar met stof in de Melkweg.
Het is goed het volgende in het achterhoofd te houden. Kosmologische scenario's zoals die van de oerknal en inflatie zijn niet uniek. Met een kosmologisch scenario bedoel ik de manier waarop de kosmos, het heelal zich door de tijd heen heeft ontwikkeld. Uit natuurkundige theorieën volgen dit soort scenario's. De kern van deze theorieën bestaat uit wiskundige vergelijkingen. Het cruciale punt is dat deze vergelijkingen meerdere mogelijke scenario's (oplossingen) toelaten. Het is wel zo dat hoe meer meetgegevens we hebben, hoe minder scenario's er overblijven. Voor het oerknalscenario is tamelijk veel bewijs, maar voor de inflatietheorie nog niet.
Popularisatoren van wetenschap maken nog wel eens misbruik van wat officieel deze “empirische onderbepaaldheid van een theorie” heet. Zij pikken de meest tot de verbeelding sprekende scenario's er uit en hangen daar een boek aan op. Hun werk gaat zo meer richting science fiction dan ik prettig vind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten